Ηλεία: Έκθεση - κόλαφος για το ΚΕΠΕΛ Λεχαινών! Παιδιά κλεισμένα σε ξύλινα κλουβιά!

Eθελοντές από χώρες της Ε.E. καταγράφουν ως αυτόπτες μάρτυρες την κατάσταση αποτροπιασμού που βίωσαν για 7 μήνες στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών...

Σε μια πολυσέλιδη έκθεση οι 5 εθελοντές, όλοι τους επιστήμονες που το αντικείμενό τους σχετίζεται με την παροχή φροντίδας και περίθαλψης σε ανθρώπους, καταγράφουν την πραγματικότητα, όπως οι ίδιοι την βίωσαν στο ίδρυμα για παιδιά με σοβαρές χρόνιες παθήσεις.

Μια από τις παρατηρήσεις τους, που φέρνει στο φως το iliatora.gr, αποτυπώνει με λίγα λόγια τις συνθήκες περίθαλψης για τα παιδιά  του ιδρύματος: «Όχι μόνο απαράδεκτες, αλλά και κατακριτέες…».

Στην εισαγωγή τους οι εθελοντές διαπιστώνουν ότι είναι καταθορυβημένοι από την κατάσταση που αντιμετωπίζουν τα παιδιά του ΚΕΠΕΠ Λεχαινών. «Έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ΚΕΠΕΠ Λεχαινών δεν κατορθώνει να προωθήσει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα που διασφαλίζουν ότι αυτά τα παιδιά με αναπηρία μπορούν να ζήσουν μια ζωή αντάξια, κάτω από τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, ώστε να αναπτύσσουν τις δικές τους ικανότητες και κάποιο ποσοστό αυτοφροντίδας», αναφέρουν χαρακτηριστικά.

Μέρος από την έκθεση των εθελοντών

Στην έκθεση που είναι γραμμένη στα αγγλικά, μια Αγγλίδα φυσικοθεραπεύτρια επισημαίνει: ''Κατά τη διάρκεια της πρακτικής μου στο ΚΕΠΕΠ, συγκλονίστηκα από το βαθμό του πόνου που συνάντησα, ο οποίος πιστεύω ότι θα μπορούσε να προληφθεί σε μια ευρωπαϊκή χώρα του 21ου αιώνα.

Το μεγαλύτερο σε ηλικία άτομο έπρεπε να είναι 28 ετών. Σήμερα, ο μεγαλύτερος σε ηλικία τρόφιμος είναι 40 ετών. Συνολικά, 38 άτομα – τρόφιμοι του ΚΕΠΕΠ Λεχαινών είναι πάνω από 28 ετών και θεωρούνται ενήλικες. Για τους περισσότερους απ’ αυτούς το μέλλον διαφαίνεται προδιαγεγραμμένο: θα ζήσουν όλη τους τη ζωή στο ΚΕΠΕΠ…

Στο ισόγειο του ΚΕΠΕΠ βρίσκονται τα παιδιά που δεν έχουν ιδιαίτερα κινητικά προβλήματα. Στους άλλους δύο ορόφους φιλοξενούνται παιδιά με έναν συνδυασμό αναπηριών που κυμαίνονται από αυτισμό, σύνδρομο Down, εγκεφαλικές βλάβες, γενετικές ανωμαλίες και παράλυση. Τα παιδιά σε αυτούς τους ορόφους βρίσκονται σε ξύλινα κλουβιά με μόνο ένα στρώμα. Μερικά από αυτά τα παιδιά είναι αυτιστικά ή έχουν δυσκολίες όρασης, παρά τις δυσκολίες τους ορισμένα έχουν επίγνωση και ειδοποιούν όταν εξαναγκάζονται σε αυτές τις συνθήκες, συχνά χτυπούν τα κεφάλια εκεί στα κάγκελα ή τραβούν τα μαλλιά τους. Συχνά εκεί υπάρχει μουσική από ραδιόφωνο, όμως τα δωμάτια είναι άδεια και ζεστά το καλοκαίρι''.